قـلب مـرا نـرم کـرد، دیـدۀ بـارانی‌ام            تَر شده سجـاده از اشکِ پـشـیـمانی‌ام

از همه دل‌رحم‌تر، از همه نزدیک‌تر            هرچه بـرنجـانَـمـت بـاز نـمی‌رانی‌ام

عــمـرِ تــبــاهِ مـرا، بـارِ گـنــاهِ مــرا            باز بدان ای رئـوف از سر نـادانی‌ام

از تو چه پنهان پُر از حسرتِ دنیا شدم            از تو چه پنهان پُر از بی‌سر و سامانی‌ام

بندۀ شرمنده‌ات عاشقِ تو بود و هست            خواه ببـخـشایی‌ام، خواه بـسـوزانی‌ام